Muzyka jako przejaw buntu
Muzyka od zawsze towarzyszyła człowiekowi. Ewoluowała stanowiąc nieodzowną część kultury. Pierwotnie stanowiła element rytualny, z czasem stała się nieodłącznym elementem zabawy. Istotną cechą muzyki jest jej buntowniczy charakter. Niezależnie o jakich czasach pomyślimy, to nowa fala zawsze stała w opozycji do obowiązującego nurtu. Postrzegana przez ustępujące pokolenie nowa jakość w muzyce zawsze budziła gniew. Stanowiła wyraz buntu młodego pokolenia, wyraz ich niezależności i chęci oderwania się od utartych norm. Zawsze był to pewny rodzaj rewolucji.
Narodziny rocka
Gruntowne przemiany i prawdziwie rewolucyjny przewrót odbył się w połowie dwudziestego wieku. W Stanach Zjednoczonych do głosu doszło pokolenie, które wykorzystując i łącząc, elementy bluesa i trakcyjnej muzyki amerykańskiej, stworzyło nowy gatunek. Wzbogacony o agresywne brzmienie gitar elektrycznych, podbudowanych rytmem gitary basowej oraz perkusji. Nowe, mocne brzmienie w połączeniu z gruntownymi przemianami kulturowymi przygotowało grunt pod rewolucję społeczną i powstanie nowej subkultury. Za umowny początek powstania muzyki rockowej uważa się pojawienie się w 1955 roku piosenki „(We’re Gonna) Rock Around The Clock” , zespołu The Comets. Jednak niewątpliwie najsłynniejszym przedstawicielem i artystą, który utorował drogę innym był Elvis Presley. Wykorzystując, zarówno wpływy amerykańskiego bluesa jak i rhythm and western, wzbogacone o nieszablonowe ruchy sceniczne, dokonał przełomu. Jego dokonania otworzyły drogę dla twórców późniejszych dekad.
Rock i jego odmiany
Sam rock nie rozwijał się w sposób jednolity. Kolejne lata przynosiły rozmaite jego odmiany. Każda dekada dokładała coś nowego do nurtu, zachowując jednak jego charakterystyczne brzmienie i rytm. Rock zataczając coraz szersze kręgi zyskiwał nowe oblicza. Od rocka progresywnego (Led Zeppelin, King Crimson, Deep Purple), poprzez łagodny Pop-rock (Billy Joel, Sting, Chris Rea), buntowniczy Punk Rock (The Clash, SexPistols), aż po ciężkie metalowe brzmienia Heavy Metalu (Judas Priest, Motorhead, Iron Maiden). Jednak nie zamykają one długiej listy odmian i wariantów tego gatunku. Wszystkie mają wspólny mianownik. Bunt i kontestację otaczającej rzeczywistości. Przejawia się ona zarówno w zdecydowanym ostrzejszym brzmieniu, warstwie tekstowej, a także zdecydowanie odmiennym, niż powszechnie przyjęty, sposobie kreowania wizerunku. Muzyka rockowa, niezależnie, czy mówimy o Elvisie Presleyu, o członkach grupy The Who, czy Ozzy Osbournie, zawsze miała na celu stanie na przekór przyjętym normom. Warto zwrócić uwagę, że rzadko stawała się tylko formą ekspresji scenicznej. Najczęściej styl życia artysty i jego muzyka stawały się jednym. Ekstrawagancje na scenie przenosiły się do życia prywatnego. Termon „rockowy styl życia” jest już jednoznacznie nacechowany. Takie podejście do życia i tworzonej sztuki, doskonale oddaje anegdota z życia lidera zespołu Queen – Freddiego Mercury. Znany z ekstrawagancji w życiu prywatnym i scenicznym, zatrudniając swojego managera, miał mu dać tylko jedno zalecenie – aby nic co będzie robił nie było przeciętne.
red. rockartshop.pl